SONG FOR VÅR TID av Sigve Lauvaas * Side 36-44 (1987)

Side 36

Å MØTE SEG SJØLV

Det er ikkje for å vere kald og trist,

men alle møter seg sjølv til sist.

Det er ikkje for å vere vanskeleg og vrien

at alle møtest på denne stien

Vi ser i spegelen, åra går. Vi er ungdom,

så er vi støv, lauv og strå.

Alle som tenkjer får augo å sjå med.

Eg møter ved porten, drikk vatn or kjelda.

Her skal vi finne vår plass i livet,

her skal vi møte ein kongsson i sivet.

Alle skal møte seg sjølv ved eit ope hav

og sjå Øyværet og mor og far si grav.

Og vi skal plante eit tre til minne.

Ein skog skal vekse for alle born i Israel.

DIKT

Vi er sysken på jorda. Vi skal sloss

for Herren Krist. Til kamp, til kamp for Ordet.

Vår bøn er stor. Sjå Herren kjem.

Syng evangeliet for alle folk. Sjå Kongen kjem.

Sjå Allhers Gud, han kjem i glans.

Jerusalem er kongestolen hans, og alle folk

skal reise seg og synge høgt: Lov Herrens namn!

ORD FOR DAGEN

Her er eit frø. Set det i jorda. Her er ein blom.

Gje den til bestemor. Du er eit levande tre.

Skogen skal vekse. Du ser at verda er god og rik.

Vi skulle i dag lese eit ord frå Den Heilage Skrift:

Om Jesus som gav sitt liv for at du skulle få leve.

37

RØTER

Eig du ein stad der røtene har feste,

da har du noko å lengte etter.

Eig du ein stad i verda du er trygg,

da har du funne kjærleiken, Gud.

Eig du eit namn som gjev styrke og trøyst,

da har du ljoset og hjartevarmen.

Eig du ei stjerne. Sjå månen skin.

Du er blomen, minneblomen, røter av same jord.

EIN DRAUM

Vi andar i sjølve livet

og målar i tid og rom.

Vi dreg skuggar langs vegane

og drøymer at sola snur.

Vi går til vår sjuke nabo

og gjev av vår visdom.

Vi er hjarta i landet

og hundre blåe augo, eit smil.

Vi er kjærleiken som får leve.

Velkomen og farvel, April.

EINSEMD

Einsemd er du og eg.

Einsemd er havet, skogen, fjellet.

Einsemd er vinden du bar, verda du møtte,

fuglen og alle oss.

Einsemd er å gå i ring.

Einsemd er å stanse ved ei grind.

Einsemd er det første steget.

Einsemd er når du ikkje slepp inn.

Einsemd er når du ikkje finn vegen.

Einsemd er å ikkje elske.

Einsemd er den stumme kjærleiken.

Einsemd er det loddrette lyset som gjer blind.

Einsemd er det stumme skriket.

Einsemd er den blå horisonten utan namn.

Einsemd er å gå utanom muren.

Einsemd er svartblinde, døve, som ikkje har ljos.

Einsemd er bilethoggaren som ikkje kan kommunisere.

Einsemd er utan namn i verda.

Einsemd er å vere aleine.

Einsemd er eg og du.

38 

SONG

Vi lever i ei fattig verd

med mykje klagesong.

Og folket søv i djupe skogar

av betong.

Vinden jagar, kveldsklokker

kjem med sine bleike smil.

Ungdom, forheksa ungdom,

går nattetider i store flokkar

under ein kald månesigd.

Og djup er svevnen

og nokre sukkar,

og stormen virvlar

og bekken siklar.

Det er ei purpurraud og merkeleg verd.

Vi lever og slit for å vere den vi er,

og klagar som ei einsleg mor i natta.

Vi er dei nye framande, vi er slekta

som opnar og lukkar ein gamal mur.

Og himmelen reiser seg, og Gud Herren signar

det rotlause folket: Nå kan de prøve på ny!

SIGBJØRN OBSTFELDER

Så ny som ein vår, så ny

som syrinar. Dikt.

Obstfelder er lys

og varme, på nytt!

Orkester av ord.

Små, lette, korallar.

Filoinstryk, som vind

over nyfødt landskap.

Sjå inn! Gitar i lauvet,

stryk ditt varme kinn.

Du er stor i kveld.

Ord frå streng, vind

som ruskar i lauvet,

som vil inn. Berre du

såg denne kjærleiken.

I kveld er du ord.

39 

UNDER VINTERSOL

No stig sola.

Dagen kjem.

Eldast du som ikkje ser.

Her er liv i sjø og vatn.

Fuglen syng så fint.

Snøen fer.

Det er dag, og sol.

Ingen møtte deg, og du

var nitten år i går.

Du gøymde gleda i hjarta

og skein som stjernesol,

for du hadde møtt henne,

ein engel på jord.

Og jorda var frosen og hard,

og ingen fekk sjå i ord.

Du løynde alt til dagen,

Den trettande,

tjuande dag jul, ved ei frosen elv.

Da vart det ringar under fullmåneljos,

og snøen hadde kvasse spor, men

kjærleiken skal overleve.

MØTE

Møttest i mørkret.

Ho helsa og gjekk jamsides

eit stykke, så kom ropet

om berging.

Ville sjå denne sjøen,

og ho synte meg alt.

Fekk ikkje fred til å kvile

før ringane var sett på,

og ønskjediktet kom fram.

40 

KROSSAR

Gjekk fram og fekk sjå

krossar av mange slag.

Under torva låg dei

som døydde  i båreslag.

Eit minne om dei falne

og sakna i sjøen her

står skrive på koparplata

ved kyrkjeporten, der.

Krigen kravde mange,

mange fekk heimlovsbrev.

Sjølv i den svartaste timen

fekk soldaten himmelfred.

Her er alle krossar så svarte,

for steinen er slik her.

Gud Fader, fer over landet,

og sender sin englehær.

Han vaktar frå høge himmel

og er i kvar minste dal,

Han ser gjennom stjernevrimmel

kvar mørklagde kyrkjegard.

Du er i Hans auga ein engel,

du er av heilag slekt.

Gud kallar deg konge og keisar,

disippel, hyrde og prest.

PÅ EI ØY

Langt frå land, på ei øy,

på ein holme.

Langt frå eit himmelspir.

Kulden gneg i landet,

og menneskebarnet frys.

Kven kjem i den siste time?

Kven tenner ljos?

Kven gjev oss varme, kjærleik

og songen i kyrkjekor?

41 

REFLEKSJONAR

Sjå etter dei andre, sjå kva dei gjer.

Finne seg sjølv.

Ha omtanke, omsut, kjensle og sjel.

Sjå etter ein bror i naud.

Vere vaken og leve, der vi er,

Halde fast på tanke og tru.

Ta imot ei utstrekt hand.

SPØR IKKJE VINDEN

Spør ikkje vinden, spør meg.

Eg er dei attgløymde steg.

Spør kvar eg gjekk, kva eg såg.

Eg svarar med gråt.

Spør ikkje vinden, når noko er gale.

Spør kvifor ekorn har hals og hale.

Spør med ditt hjarta. La tankar få ord.

Eg er ei boble frå bibelkor.

Spør ikkje vinden når lauvet fyk.

Kreftene dirrar i jente og gut.

Spør kva det vart til, spør etter spor.

Eg vil sjå snøen før åkeren gror.

SEPTEMBER

Stigar i marka etter fotefar.

Solauga på hell.

Bær speglar dagen, og alt eg eig

er ein fortryllande tanke.

Nå skal frukta få hovud og bein.

Eg sel alt, og lettar anker.

September på hell

og sol i eit haustgult hav.

Ein måne som stig, eit flagg som går ned.

Aldri såg eg så fjåg ei jente som deg.

Or kveldinga kraup du med alt du har

og gav det til meg.

42  

KONGEN

Skal kongen styre landet,

må alle vere med.

Da skriv vi namn i sanden,

og helsar fred.

ENERGI

Alt ein gjer krev energi

og skapar energi.

Mennesket er energi, og gir energi.

Til overmål er alt levande energi.

Energi til å sko seg med, kle seg med, til å ete.

Kjærleik og song er energi, latter er energi.

Måleriet er ein energisk ladning, eit energifelt,

ein plattform, ein base, ein spegel.

I dette energilandskapet lever vi.

Energikuler på leiting,

lyspærer i verkstaden, med mål og meining.

Vi er energi i prosess, i handling,

så lenge sola skin og graset er grønt.

Dette energilandskapet skal vere vår slagmark.

I dette landskapet skal vi heise flagg og fire flagg.

Vi kjenner elvar som renn, trådar som gløder, land som skjelv.

Vi er i båten, på vegen, mot eit nytt landskap

utan karusell og slagmark.

Vi høyrer songen og kjenner stemmen:

Jerusalem!

43 

SONG

Utdanning, alle i same fil, i same fjord, i Sameland.

Her kan vi leve og skape smil, skape fil, i eventyrland.

Utdanning, alle, frå vi var små, ganske små, vi fekk ei hand.

Vi hadde eit namn og vi fekk ein song,

vi song kvar kveld, kvar kveld.

I månelys, i svarte natt, vi song til draumen tok sin skatt,

og helga han og ho.

Og alle sov, og far og mor, dei song kvar kveld i kor.

Alle er blomar og lys på jord, frø og bær og frukt.

Vi helsar kvarandre med trylleord, og kjenneord og lått.

Vi er fnisete, store, små, før vi skal ut og gå.

Alle seier ja-ord, smile-ord, rare ord, alle seier: namnet sitt,

kva dei skal bli til sist, etter utdanning: - Dynamitt!

LAUVET

Når det kviskrar i lauvet, når blomane spør,

når kvinne og mann går bak lukka dør,

når urett og rett går i same takt,

da er det ‘kje lenge før nattevakt.

Du plantar eit tre, lauvet fyk, venen min.

Så elskar du berre Glitretind.

Du går frå den eine, frå gard og grunn,

og lauvet fyk - som fuglen frå reiret.

Og treet er grønt med ei ny stamme.

Det er tidleg vår. Så er lauvet i flamme.

Og vinteren kjem. Du kan sjå at det var

årringar etter eit fotefar.

44 

SIGNALER

Dei kjem imot oss. Dei er der vi er.

Signaler til alle. Signaler for klokskap, for kjærleik og von,

signaler for kjensler og tru, signaler for kulde og redsel,

for at du er du.

Signaler i byens gatestøv og neonlys, klaprende fottrinn

frå dei som var før, for englar, og barn som dør.

Signaler i augo, i mast og spir, i måne og sol,

i fyrtårn, antenne, kvart gatelys,

signaler er det vi er, - glødetråd!

TENN LYS

I mørke kveld, tenn lys, o' Gud.

Tenn lys for vår sjel, for fred.

La alle menneske bli tydelege, la andlet kome fram.

Som stjerner bak skyene: kom fram med lys og kraft.

Kvart barn er som ei lykt, eit hus.

La skine alle våre barn, vårt folk i kalde nord.

Ord, kom fram or mørkret. Ei stjerne skin.

Alle lys skal vere her, i denne stund.

Eit møte. Sjå, eit andlet gret.

Vi er alle lys, berre vi kan sjå

Kjærleiken.